Krótkie wędzidełko lub w konsekwencji urazu mechanicznego krótkiego wędzidełka – naderwane wędzidełko napletka – to wada anatomiczna prowadząca do trudności w odprowadzeniu napletka, pociągania żołędzi ku dołowi, dyskomfortu i bólu w czasie współżycia.

Choroba może mieć charakter wrodzony lub wynikać z przebytych urazów, stanów zapalnych. W czasie współżycia krótkie wędzidełko może ulec uszkodzeniu, a w następstwie doprowadzić do krwawienia z tętnicy przebiegającej bezpośrednio w wędzidełku.

Jedyną formą leczenia pozwalającą na eliminację dolegliwości oraz ryzyka krwawienia pozostaje operacja plastyczna wędzidełka. Wykonuje ją urolog. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym, polega na nacięciu i plastycznym wydłużeniu wędzidełka. Zakładane są szwy rozpuszczalne.

Zabieg nie wymaga specjalnego przygotowania, rana po zabiegu goi się przez 7- 14 dni. W tym okresie wskazana jest wstrzemięźliwość. Wyleczenie jest trwałe.

Cystoskopia jest badaniem, które polega na wprowadzeniu cienkiego wziernika (endoskopu nazywanego cystoskopem) przez cewkę moczową do pęcherza moczowego. W badaniu tym ocenia się cewkę moczową oraz pęcherz moczowy między innymi, w celu diagnostyki krwiomoczu, chorób nowotworowych oraz zwężeń cewki moczowej, szyi pęcherza moczowego, rozrostu/powiększenia gruczołu krokowego.

Cystoskopia może być wykonywana przy pomocy cystoskopu sztywnego oraz cystoskopu giętkiego. Delikatnie i umiejętnie wykonana cystoskopia (sztywna i giętka) zarówno u kobiet jak i u mężczyzn sprawia mały lub umiarkowany dyskomfort i w większości przypadków badanie jest możliwe w znieczuleniu miejscowym, nie wymaga bezwzględnie znieczulenia dożylnego lub ogólnego. Do znieczulenia miejscowego stosuje się żel znieczulający wprowadzany do cewki moczowej bezpośrednio przed badaniem.

Cystoskopia trwa do 15 minut.

Badanie jest nieprzyjemne, może też sprawiać ból zwłaszcza chorym z przewlekłymi stanami zapalnymi pęcherza, prostaty lub cewki moczowej. U pacjentów z niskim progiem bólowym, bojących się badania lub ceniących komfort i pragnących pozbyć się stresu możliwe jest przeprowadzenie badania w znieczuleniu dożylnym.
Przed przeprowadzeniem cystoskopii lekarz może zalecić wykonanie badania krwi. Warto pamiętać, aby przed znieczuleniem poinformować lekarza o ewentualnej alergii na wszelkie leki, w tym przede wszystkim na środki.

Stulejka jest schorzeniem, w którym mężczyzna ma trudność z odprowadzeniem napletka za rowek zażołędny lub odprowadzenie napletka nie jest w ogóle możliwe z powodu jego zwężenia (skóry prącia pokrywającej żołądź prącia).

Sposób leczenia chirurgicznego/plastycznego stulejki zależy od stanu zawansowania stulejki, zmian wtórnych, zapalnych, blizn towarzyszących stulejce. Dlatego rozpiętość zakresu zabiegu operacyjnego w leczeniu stulejki jest duża. Chory może wymagać pełnego obrzezania, zaawansowanej plastyki napletka, plastyki napletka i wędzidełka, pozostawienia napletka z przecięciem pierścienia skórnego zaciskającego prącie lub innych zabiegów pozwalających na uzyskanie prawidłowej sprawności oraz wyglądu prącia. Prącie nie może oszpecać mężczyzny, będąc tak ważnym życiowo w sferze fizycznej i emocjonalnej narządem.

Jedną z przyczyn powstawania stulejki jest stan zapalny, toczący się w okolicy napletka. Zapalenie powoduje również utrudnione gojenie i gorszy przebieg okresu pooperacyjnego. Jeśli lekarz przed zabiegiem zauważy toczący się proces zapalny, może zalecić stosowanie maści z antybiotykiem celem wyleczenia infekcji. Jeśli takie leczenie nie jest konieczne, przed operacją stulejki należy szczególnie dbać o higienę prącia. Zaawansowana stulejka uniemożliwia odprowadzenie napletka z żołędzi prącia. W mniej zaawansowanych przypadkach jest to możliwe, jednak wiąże się z ryzykiem zadzierzgnięcia się napletka w rowku zażołednym i powstania załupka, jeżeli nie uda się naciągnąć napletka z powrotem na żołądź prącia. Jeżeli to możliwe i nie powoduje pękania napletka, podczas kąpieli mężczyzna powinien odprowadzać napletek i wymywać żołądź prącia z mastki i moczu. Takie postępowanie jest istotne zarówno w ramach profilaktyki jak i przygotowania do zabiegu leczenia stulejki. Dodatkowo w dniu zabiegu należy ogolić krocze, a przynajmniej długie włosy ze wzgórka łonowego. Owłosienie może przeszkadzać operatorowi i utrudniać przeprowadzenie operacji.

W okresie maksymalnie 14 dni przed zabiegiem pacjent powinien wykonać morfologię oraz oznaczyć wskaźniki krzepnięcia krwi (APTT, PT). Niekorzystne parametry krwi mogą spowodować konieczność przełożenia operacji na inny termin. Taka sytuacja ma miejsce rzadko, jednak dla bezpieczeństwa pacjenta konieczne jest przeprowadzenia powyższych badań.

Dwa tygodnie przed operacją jest to okres, w którym mężczyzna nie powinien chorować, ponieważ może to mieć niekorzystny wpływ na przebieg okresu pozabiegowego. Należy w tym czasie unikać osób przeziębionych oraz wychładzania organizmu. Jeśli wystąpią objawy chorobowe, najlepiej jest skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu lub bezpośrednio z chirurgiem wykonującym zabieg, a nie leczyć się samemu. Jest to szczególnie istotne dlatego, że leki dostępne bez recepty stosowane w przeziębieniu (np. aspiryna), mają zdolność rozrzedzania krwi. To z kolei może utrudnić przebieg operacji i rekonwalescencji.

Pacjenci obciążeni innymi chorobami powinni zadbać o ustabilizowanie stanu zdrowia. Dotyczy to zwłaszcza stabilnego ciśnienia tętniczego krwi, w przypadku nadciśnienia tętniczego oraz prawidłowego, wyrównanego poziomu glikemii w przypadku cukrzycy.

Pacjenci przyjmujący lekarstwa wpływające na krzepliwość krwi powinni skonsultować się przed operacją z prowadzącym kardiologiem celem przestawienia preparatów doustnych na podawane podskórnie zastrzyki z heparyn drobnocząsteczkowych.

Przed zabiegiem operacyjnego leczenia stulejki warto zabezpieczyć się w zestaw jałowych opatrunków, preparatów do odkażania (np. Octenisept lub Rivanol) oraz w obcisłą bieliznę umożliwiającą utrzymanie prącia skierowanego ku górze bezpośrednio po operacji. Podczas konsultacji ze specjalistą warto dopytać także o to, jakie środki przeciwbólowe będą potrzebne w okresie pooperacyjnym. Takie postępowanie pozwoli na uniknięcie stresu związanego z tego typu zakupami po zabiegu i umożliwi prawidłowe dbanie o higienę w okresie rekonwalescencji.

Zabieg leczenia stulejki jest małoinwazyjny, jednak – jak każda procedura chirurgiczna – niesie z sobą ryzyko zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu B. Warto więc upewnić się, czy chory miał wykonany cały zestaw trzech szczepień. Jeśli nie, powinno się wykonać szczepienie przed zabiegiem. Gdy pacjent był szczepiony, warto oznaczyć stężenie przeciwciał anty HBs, które świadczą o tym, czy szczepienia nadal chronią pacjenta. W sytuacji gdy ich poziom jest zbyt niski, w celu uodpornienia konieczne jest podanie dawki przypominającej.